Japońskie książki są delikatne, lekkie i miękkie. Z reguły ich okładki wykonane są z grubszego papieru japońskiego. Blok zbudowany jest z cieniutkich, zagiętych odwrotnie niż w europejskich książkach kart tak, że zagięcie widoczne jest na zewnetrznym boku książki. Luźne karty zszyte są wewnętrznym, niewidocznym szyciem a okładki połączone z blokiem charakterystycznym szyciem widocznym na zewnątrz. Często rogi bloku, dla jego stabilizacji, wzmocnione są paskami jedwabiu. Nie bez przyczyny poniższe zdjęcie pokazuje grzbiet książki po prawej stronie. To prawidłowy układ do jej czytania.
Niedawno trafila do pracowni książka o innej konstrukcji. Wykonana została w sposób wachlarzowy, tzn. każda karta połączona była z sąsiadką. Jej okładki wykonane były z kartonu, obleczonego papierem japońskim, z tłoczonymi motywami roślinnymi i złoceniami. Książka, oprócz innych drobnych uszkodzeń, ewidentnie nie miała grzbietu. Grzbiet nie pozwalał na całkowite rozwinięcie książki (jak to się dzieje na przykład w sztywnych książeczkach dla dzieci). Grzbiet umożliwiał jej otwarcie tylko w jednym kierunku.
Pozostałości materiału użytego do wykonania grzbietu wskazywaly na fioletowy jedwab zdublowany czyli podklejony niebieskim papierem japońskim. Wybrałam fioletowy szantung. Zdublowany został na zabarwiony barwnikami bezpośrednimi BASF papier japoński. Do dublażu użyto mieszaniny klejów Lascaux 498 i 303.
Jedwab osadzono pomiędzy okładkami a wyklejkami na klajster pszenny. Utworzył się grzbiet.
